Niezwykle irytujący dla wielu osób jest zwyczaj szybkiego, niemal automatycznego przechodzenia na „Ty”. Niestety, dotyczy to nie tylko relacji starszy – młodszy, kobieta – mężczyzna, przełożony – podwładny, ale także usługobiorca – klient.
Doświadczenie uczy, iż formuła „Panie Marianie” czy „Pani Krystynko” może doprowadzić do szybkiego zakończenia biznesowej znajomości lub w najlepszym wypadku ją mocno osłabić.
Istotnie, są pośród nas osoby, które nie życzą sobie zwracania się do nich z wykorzystaniem imienia. Dotyczy to nie tylko osoby wyższych rangą, ale również zajmujące niższe miejsce w hierarchii — choć tym będzie trudniej walczyć o swoją rację — chyba że trafią na osobę, która uszanuje ich zdanie bez dalszych konsekwencji.
Porównaj: Cmok nonsens na spotkaniach biznesowych
Na początku znajomości zwracamy się per „pani” lub per „pan”. Tylko i wyłącznie od osoby wyższej rangi powinna wyjść inicjatywa zmniejszenia dystansu w tytułowaniu. Nie jest żadnym novum, że wiele firm ma wprowadzony bardzo prosty kod komunikacji, potrafiający ułatwić bądź utrudnić kontakty. Jednak nie wolno się zapominać i przenosić zwyczajów powszechnych w firmie do pierwszych kontaktów z klientem.
Polecamy serwis Sekretariat
Etykieta uznaje tytułowanie według zajmowanego stanowiska, czyli: „Pani Dyrektor”, „Panie Kierowniku”, „Panie Prezesie”, „Panie Doktorze”. Jednak za niegrzeczne będzie uznane zwracanie się po nazwisku, czyli np. „Panie Wścibski”, „Pani Kulturalna”.
Oprócz tytułowania, które opisałem powyżej, istnieją w naszym języku tytuły o charakterze kurtuazyjnym oraz zwyczajowym, przypisane do konkretnych profesji. Dlatego warto znać formę, w jakiej należy zwracać się do osób piastujących te wyróżniające się funkcje. W końcu nieraz możemy przemawiać na konferencji, gdzie będziemy musieli powitać: biskupa, rektora, ambasadora czy wiceministra.
Artykuł jest fragmentem książki Etykieta w biznesie. Autorem jest Adam Jarczyński. Wydawnictwo Onepress.pl